Μια γρήγορη βόλτα στις γκαλερί τέχνης στον κόσμο θα σας δείξει ότι τον παλιό καιρό στους ζωγράφους άρεσε να σχεδιάζουν γυμνές γυναίκες με μπόλικη σάρκα πάνω στο κορμί τους.
Μην κοιτάτε τώρα που προσπαθούν να νας επιβάλουν ως πρότυπο ομορφιάς τα μοντέλα με μέγεθος καμπύλων μηδέν...
Στο 15ο αιώνα, για παράδειγμα, όταν ο Σάντρο Μποτιτσέλι έψαχνε τα μοντέλα του, μια γυναίκα με πολύ λεπτά πόδια και απίστευτα μικροσκοπική μέση θα την έστελνε στο σπίτι της για να πλακωθεί στο φαί και μετά να επιστρέψει για να ποζάρει.
Τι θα γινόταν όμως, αν μερικά από τα μεγάλα έργα της ιστορία, είχαν δημιουργηθεί με βάση το σημερινό αισθητικό ιδεώδες;
Η θαυμάσια Ιταλίδα καλλιτέχνιδα και ηθοποιός Anna Utopia Giordano έδωσε την απάντηση, χρησιμοποιώντας το μαγικό ραβδί του Photoshop σε δέκα διάσημα έργα ζωγραφικής.
Επιλέγοντας πίνακες με θέμα την Αφροδίτη, τη θεά του έρωτα και μία από τις πιο δημοφιλείς μυθικές μούσες για τους καλλιτέχνες ανά τους αιώνες, η Giordano επεξεργάστηκε τις εικόνες για να της λεπτύνει τη μέση, να της κάνει πιο λεπτά τα πόδια και πιο στητό το στήθος σύμφωνα με τα γούστα του 21ου αιώνα.
Ο πιο διάσημος από τους πίνακες, «Η Γέννηση της Αφροδίτης του Μποτιτσέλι», ο οποίος φιλοτεχνήθηκε μεταξύ 1485 και 1486, δέχθηκε την παρέμβαση στη μέση της θεάς, έτσι ώστε το μοντέλο να είχε περισσότερη τύχη από αυτό του Μποτιτσέλι στο Next Top Model.
Ομοίως, όταν η Giordano δίνει μια σύγχρονη γεύση στην «Αφροδίτη με τα δύο περιστέρια» του Fransesco Hayez (1830), τα καλά στρογγυλεμένα οπίσθια, έχουν γίνει πιο προκλητικά, ενώ εκείνοι που έχουν περισσότερο ηδονοβλεπτική ματιά, θα δουν ότι το στήθος της έχει δεχθεί μία απόλυτα σύγχρονη «αύξηση».
Η Giordano λέει: «Η τέχνη πάντα ψάχνει για το τέλειο αισθητικό πρότυπο: μια ιδανική ισορροπία σχημάτων και μεγεθών για να απεικονιστεί το ανθρώπινο σώμα.
Το μοντέλο ομορφιάς έχει εξελιχθεί δια μέσου της ανθρώπινης ιστορίας, από τις ελληνικές αναλογίες του Πολύκλειτου από το Αργος, στην ομορφιά της αφθονίας της Αναγέννησης, μέχρι στο λεπτό σώμα της Twiggy και στα σύγχρονα αθλητικά πρότυπα».